بسم الله الرحمن الرحیم
رمضان ماه خداست
قد اقبل الیکم شهر الله بالبرکة والرحمة و المغفرة شهر هو عندالله افضل الشهور و ایام افضل الایام و لیالیه افضل اللیالى و ساعاته افضل الساعات هو شهر دعیتم فیه الى ضیافة الله و جعلتم فیه من اهل کرامة الله انفاسکم فیه تسبیح ونومکم فیه عباده و عملکم فیه مقبول و دعاؤ کم فیه مستجاب فاساءلوا الله ربکم بنیات صادقة و قلوب طاهرة ان یوفقکم لصیامه و تلاوة کتابه فان الشقى من حرم غفران الله فى هذا الشهر العظیم
فرازى از خطبه شریفه قرائت شد. ابتدا توضیح کوتاهى در مورد عبارات آن مى دهیم .
قد اقبل الیکم شهر الله
اقبال و روى آوردن ماه مبارک به فرمایش شیخ بهائى یا مجاز عقلى است که مجاز در نسبت باشد، با مناسبت و علاقه ، به این معنا که فعلى را نسبت دهیم به چیزى که در واقع او فاعل نباشد پس روى آوردن را نسبت داده ایم به ماه رمضان ، در حالى که او واقعا فاعل نیست ، بلکه مجازا است چون علاقه و ارتباط به فاعل دارد و یا آن که اسناد اقبال به ماه رمضان اسناد حقیقى است ، ولى در معناى اقبال که مسند است ، مجازا تصرف کنیم مجاز در کلمه باشد و بگوییم اقبال به معنى روى آوردن نیست ، بلکه مجازا به معنى قرب و نزدیکى است و یا آن که در رمضان که مسندالیه است ، تصرف کنیم و آن را مجازا به معنى کسى بگیریم ، که رو به روى ما مى آید (که این را تشبیه و استعاره بالکنایة مى گویند)